Osameni Явор

Нощен мрак и празнота
Клен nevestuje нощ gostin
Скитник от далечния ъгъл на
Неспокоен душата
Нощен пътешественик, които пееха песни
Аз им носи проклятие


Налице е отворен прозорец
Не и никога до сега не е затворена
Това е само малка част от това, което е написано
Поетът чете стиховете си пише на дрехите си litho
Чанти от кой знае къде е взел srplivo на добива

Клен само майка
Двама от всеки врана прегръдка плътно
В областта са слаби ноктите му Zaria
Поетът чакаме да отвори устата си
Някои трик за тях и те мир Nadža

Поетът чакаме един месец да blesne
Свети вашата volšebni тревата да razbaca
Тяхната сила и събира по
А стиховете един по един redi
По-тъжно и с много злочестината само по себе си

&

  За МВР ден толкова прекрасна
С trenutcima izgradženi с минути пауза
С час записани
Voshit му сега opevam
И в моите песни ви vozdignujem

Илюзорен
Izuzorni ви са празни
Времето, така че да е болезнено
По кое време сте болка, и създаване на
Никога не ме смаже познавам добре
Още hodam и недействителни popunjuem

На ден, така veličestveni
С omrazom напълнихте ми
Само писък, който
Nedam и не спира, дори

Pustiču Очакваме с нетърпение
И в колоната, където всички обора отидете
Сад изслушва хорът пее отчаяно
Знам, че песента няма да ви моля
"Лидер" не е само това, което дойде


Когато ветровете са покой
Там, надеждата умира
Когато водите на съня
Има sni изчезват
Повечето има praznoča

Ние обхвана tamnina
В tamnina ние скрий
С тъмни пакт подписахме
Concealer да бъдат добре
Служители ще бъдат верни за мен




  &
Разумно мълчеше клен
Враните са те пееха песента
По кое време беше толкова тъжно
По кое време е morničava
Поетът го попита да Сад празници

Ние знаем, че нашата песен morničava
В някои препратки се ужасно
В nekoh които лицемерната любов
Odjuriče не и за този момент от клен
Само тези, които са с jadom храни slušače нашата песен

Произхождат тъжна песен grakanje
За svrninu те пееха
Отстранете какви са вашите rodženja
Grakaju и тъга чрез своите veter хвърлям
Това вече е ужасно zlobnik тъга и не вземат
На земята, черен е prosipa

Поетът osameniku ви бебе proklinjeta
Ей ти пее за вас
Само в един миг душата ви успокоя
И най-малко подсещане на мира да nadžeš
И най-малко един момент към следващата едно място staneš


  &
Разумно мълчеше клен
Лесен за списък всяка дума написа
На дървото на следи от вашия всеки гарванът е začuvao
И сега, за да историята е по -
За всеки osamenik малката сянка poželeče


Вятър zlokobnik прозорец е затворен
Какъв жребий на лятото не е затворена
Zip veterov мисля, че историята вече
Това е достатъчно за днес.


Осамениот Јавор



Полноќ темнина и празнотија
Јаворот навестува гостин ноќен
Скитник од далеку
Немирна душа
Проколнат ноќен патник кој песни пее

Прозорот остана отворен
Никогаш никој и не го затворил
Ова е само мал дел од запишаното
Поетот ги чита стиховите на литите партали запишани
Од торба којзнае каде земена ги вади

Јаворот само молчи
Два гаврани го прегрнале цврсто
На гранките канџите ги зариле
Го чекаат поетот уста да отвори
Некој ги излажал дека така и тие мирот ќе го најдат

Чека месечината да блесне
Сјајот да го распостели по тревата
Силата тој навечер така ја збирал
И стиховите ги редел еден по еден
Повеќето се тажни со горчини полни

  &

О дни така величествени
Со мигови изградени со минути препречени
Со часови чувани
Восхита моја сега ја опевам
И во песните мои ве воздигнувам

Изузорни сте празни сте
Напати така мачнина носевте
Понекогаш и болка правевте
Не ме скршивте никогаш го знаете тоа
Чекорам и празнината ја потполнувам

О дни така величествени
Што со омраза ме исполнивте
Што со гнев ме опкруживте
Што сега само лелек слушам
Не не се предавам и не застанувам

Погледот еве напред го вперувам
И во редицата на многубројните застанувам
Хор од очаници сега ќе слушнеш
Песната нема да ти се допадне
Предводникот само што не дошол

Таму каде што ветриштата одмараат
Таму надежта умира
Таму каде што водата спие
Таму соновите исчезнуваат
Ете од таму доаѓа празнотијата

Прекривка темна наметнавме
Во темнината се сокривме
Со темнината пакт склопивме
Закрилник наш да биде
Поданици верни ќе и бидеме

  &

Молчеше јаворот мудро
Гавраните сега песна кажаа
Напати беше таа тажна
Напати беше морничава
На поетот му рекоа сега ти одмори

Гракањето наше знаеме морничаво е
Кај некои спомени лоши буди
Кај некои кој лицемерие љубат
Ќе не избркаат бргу бргу од овој јавор
Само тие што со горчина се хранат ете ќе слушаат

Потекоа зборовите гракање тажно
За црнина своја тие сега пееа
Црнина што од раѓање до гроба ја носат
Гракаат и тагата своја на ветерот ја устураат
Тој злобик е страшен не ја зема на земја ја истура

Поету осаменику ти душо проколната
Тебе о тебе ти пееме
Само миг душата да ја смириме
И барем еден нареден миг мир да најдеш
И барем еден миг нареден миг на место да се скрасиш

  &

Јаворот мудро молчи
Трпеливо на секој лист зборовите ги запиша
На стеблото трагите од гавраните ги зачува
И сега само да раскажува му остана
На осаменици кој сенка ќе побараат

Ветерот злокобник прозорот го затвори
Со лета многу не беше затворен
Фиукот негов чиниш зборува
Доста е за денес