Пиано Бладање





Простетеми пријатели мои,навистина

Но денес,денес ќе другарувам со обилниот дар на Бахус

Гостин ми беше синоќа во сонот

Покрај постелата празна ладна пехарот ми го остави

Заносно со ветрето утринско само дошепна



Пехарот ти го оставам,о ти тажен смртнику

Пелин вино наполниго,со занесен сласт ти испијго

Нека низ вените ти потече,возвишеност нека ти даде



Руменилото ме поведе кон стариот Даб

Тој вековен паметник на стории многу

До коренот седнав,навистина,пехарот во раце се створи

Одникаде или вечно стоеше тука



Наздравувам во твое име Бахус

Со голткава што ме опијанува

Етего спроти Орфеј запеа,вели заедно да другаруваме

Не,мојата љубов не е мртва,низ крик само кажувам



Повторно наздравувам,којзнае и за другите околумене

Со тивок глас,но небото со грмотевици ехо прави



„за мене беше Небесен дар,Зевс ми го подари,сега

Ни вените како отров ми течиш,од пелин вино создадена



Низ мракот ја имам слободата

Низ светлината ја имам болката



Со гласот на ветерот пеам,за смрта и после смрта

Но сеуште паричка немам,знам Хадес бесен ќе биде



Клекнувам понизно пред тебе,Афродита

Ме хранеше,обилно,сега, о, така гладен на земјава ме оставаш „



Негледам,зер денот измина,зер мракот отсекогаш бил тука

Фенерите кажуваат дека пијан сум бил

Калдрмата прекорот ми го даде

Вечерва повторно во сонот бладаше

Одиси,каде ја прашувам коцката потрошена

Одиси,каде повторно ја прашувам

Таму каде што сенките умираат

Таму каде што шепотот е само ладен фиук